Wij zijn dinsdagavond aangekomen in Ghana en werden meteen in het diepe gegooid. We hebben een auto gehuurd en in de aankomsthal (aantal stalletjes voor het vliegveld) zien wij niemand staan bij het stalletje van het verhuurbedrijf. Volgens taxichauffeurs is deze man er al de hele dag niet geweest. We nemen een taxi en komen bij een ander locatie van dit verhuurbedrijf aan. Echter waren de mensen van het verhuurbedrijf niet aanwezig en volgens de bewaker zouden ze er over “5 minuten” aanwezig zijn. Al snel kwamen we erachter dat onze 5 minuten anders zijn dan de Ghanezen 5 minuten. Wanneer de mensen van het verhuurbedrijf aanwezig zijn, blijkt onze auto op een andere locatie te staan. Na een aantal belletjes plegen, komt onze auto eraan en mogen we de auto meenemen. Het is nog wel wennen aan de manier van rijden met veel toeteren en door rood rijden.

Na een heerlijk ontbijt, die bestaat uit sandwiches met gehakt en ui, gaan we Accra verkennen. Ik moet nog erg wennen aan het langs de weg lopen en oversteken van de straat. Auto’s rijden op die straten best hard en ik trek sprintjes om naar de overkant te komen. In het begin is dit doodeng. Ook moet je opletten waar je loopt, omdat er open riolering is en er veel afval op straat ligt.

Na een wandeltocht van een uur komen we aan bij het onafhankelijksplein. Daar komen twee Ghanezen jongens naar ons toe om te vragen of we op de foto willen. Wij gaan ieder apart met deze jongens op de foto en daarna behoren we tot hun vrienden aldus deze twee Ghanezen jongens. Na de typische Ghanezen begroeting geleerd te hebben, gaan we op weg naar het strand achter het onafhankelijkheidsplein. Dit blijkt een vuilnisbelt te zijn en we gaan op weg naar de markt. Al snel komen we erachter dat dit een erg drukke markt is waar verkopers allerlei dingen naar je roepen, die wij niet verstaan. Als je hierop niet reageert, laten ze je met rust. We komen een schoolklas tegen waar muzikanten achter lopen en iedereen begint te dansen. De kinderen vinden een high five helemaal fantastisch en kunnen hier geen genoeg van krijgen.

Nadat we allebei genoeg hebben van de drukte van de stad, besluiten we om naar een ander strand te gaan. Daar zien we vissersboot en vrouwen met manden vol met vis richting de markt lopen. Helaas ligt het strand vol met afval en zijn er veel verkopers die zich niet zo makkelijk laten afwimpelen. Een verkoper wil mij al inruilen voor zijn eigen vrouw. Gelukkig geeft Herman hier geen toestemming voor.

De avond sluiten we af bij een pizzeria. Bij het afrekenen komen we erachter dat we niet genoeg Cedi (munteenheid) bij hebben en geven er euro’s bij. Deze euro’s worden aan heel het personeel laten zien. Zo blij zijn ze met een klein beetje extra geld.

Kortom een geslaagde dag met veel nieuwe indrukken!