In de vorige blog had ik verteld dat ik ben veranderd van gastgezin. Dit gastgezin bestaat uit Whilmina (moeder), Joyce (dochter van Whilmina), Mina (dochter van Whilmina), Louis (dochter van Joyce), broer van Whilmina en neef van Mina. Dit is voor hoever we begrijpen hoe de onderlinge relaties zijn in het gastgezin. Het gastgezin heeft een cateringsbedrijf thuis en tegenover het huis is een kinderdagverblijf. Er lopen de hele dag mensen in en uit. Het is hier altijd gezellig druk. 

In het gastgezin deel ik de kamer met Babet (Belg) en delen zelfs een bed (stapelbed). De eerste avond stortte het bovenste bed al in (mijn bed) en heb ik de nacht doorgebracht op een matras op de grond. De volgende dag is het stapelbed al gemaakt.

Het eerste weekend in dit gastgezin, gaan Babet en ik naar Cape Coast toe. We hebben hier afgesproken met vrijwilligers die Babet kent van de introductie en Jente. Om 21 uur komen wij aan en de anderen staan dan op het punt om richting bed te gaan. Na bijgepraat te hebben, besluiten Babet en ik om op stap te gaan in Oasis (resort). In dit resort zitten veel toeristen en aan het dansen van de andere blanken meisjes te zien hebben die wilde plannen. Onze ghanese vriend (man die interesse in mij heeft) hoopt duidelijk ook op een wilde nacht. Nadat ik heb aangegeven geen interesse te hebben, gaat hij voor Babet. Zo snel gaat dat hier. De andere vrijwilligers gaan naar Kakum en gaan zaterdag terug. Babet en ik gaan souvenirs scoren en bezoeken het slavenfort. Tijdens ons weekend in Cape Coast is er het hele weekend kerk en op zaterdag is er een parade. 

Op zondagavond is er kerk op het plein voor het huis voor het gastgezin. Er wordt van ons verwacht dat we hierbij aanwezig zijn. Iedere week begint de kerk op een andere tijd en is er een ander programma. Ook hier speelt dansen een grote rol. Sommige kerkgangers vallen op de grond en denken dat ze een teken van God krijgen.

Babet werkt ook in de Salvation Army Clinic. Iedere dag kunnen we samen reizen. We zijn iedere dag bijna 24 uur samen en we zijn elkaar nog niet beu.

Afgelopen weekend gingen we naar Accra bezoeken. We krijgen een rondleiding door Jamestown (sloppenwijk) en zien hoe kansloos deze wijk is. In het Kwame Nkrumah Memoral Park zien we een standbeeld van de eerste president van Ghana. Buiten het park proberen de verkopers souvenirs te verkopen en het gaat zelfs zo ver dat ze ruzie gaan maken met elkaar. Op de art market wordt kleding en handgemaakte spullen verkocht. De verkopers roepen allemaal naar ons. Al snel hebben we het hier bekeken. We besluiten om naar de supermarkt te gaan voor de nodigen inkopen en bananentoetjes. Die toetjes smaken zo goed na zo lang geen toetje meer gegeten te hebben. We vinden het tijd worden om te relaxen en gaan naar een rooftopbar. Dit is een aanrader als we nog een keer terug komen. De dag sluiten we af in een club. In deze club is er een vuurspuw show en een optreden van een slechte zanger met dansers. Wat is hier het verschil tussen arm en rijk groot.

In de trotro van Accra naar Swedru maken we nieuwe vrienden die de trotro voor ons betalen. In de trotro wordt Babet bijna beroofd. Wij hebben dit allebei niet door, maar de rest van de trotro wel. Iedereen let op elkaar en helpt elkaar. We sluiten dit weekend weer af met kerk op zondagavond.

Op maandag ga ik een dag meekijken in de werkplaats. Hier worden orthopedische schoenen, stoelen, looprek en braces gemaakt. Ik zie hoeveel werk het is om die schoenen te maken, aangezien hier bijna alles met de hand wordt gemaakt. Een aantal mannen van de werkplaats heeft een lichamelijke beperking. Super goed dat ze hier kunnen werken. Aangezien gehandicapten hier nog niet geaccepteerd worden door een groot gedeelte van de Ghanese bevolking.

Tot zo ver mijn leven in Ghana